Memleketim Maraş ta deprem

Saat 4:17 geçe
mazot renginde gece
yer yarılır gök inler
düşer toprağın altına binler
yavaş yavaş kısılır sesler
kirpikler buz tutar
sisli puslu hava
demirden ağır
vurur yüzlere
dışarda kar tipisi
ayakkabının teki var
teki yok
üşür ayaklar
kan çekilir
morarır dudaklar
feryatlar duyulmaz
tükenir umutlar
göçük altında kaybolur canlar
tarifi olmaz acının
kan damlar gözyaşlarından
yürekler ağırlaşır
oy ben ölem oy
vay yavrum vay
vay ben ölem vay
ağıtlar birbirine karışır
bir bir tükenir hayatlar
çaresiz ellerim
üşür
gün uzar
zaman tükenir
söner ocaklar
yanmaz sokak lambaları
aş pişmez yıkılan ocaklarda
tuz buz dağılmış evlerde
yol yarılmış
elbistan’ dan pazarcık arası
ruhumda bırakır bıçak yarası
kalmamış sağlam bir duvar
memleketim K.MARAŞ
köyüm Arıtaş ’ta
yersiz yurtsuz nasıl yaşanır karakışta
vay yavrum vay
oy ben ölem oy
kandiller karardı
dağları kel
dışarı uzanan binlerce el
göçük altında
çekip gittin genç yaşında
şehitler diyarına
ağlamak nafile
umutlar tükenir
olur ruhumda deprem
memleketimde deprem
ağladıkça
ağlıyor ülkem