Memleketim (adıyaman) Şiiri - Leadri Leadri

Bir enkaz altında bekliyor merhametim
Kan oldu düştü gözümden memleketim…
Sıcağı dişleri ve düşleri terleten
Ülkemin hem güneyi hem doğusu
Ömrümün güney doğusundan
Doğdu bu cümleler
Yıldızlara aşinalığım
aşka sıcaklığımın varisi
Yaşlılığımın çocuk olma hevesi
Çocukluğun ve yaşlılığın ertesi
Koynumdaki goncaların nefesi…
Toprak damlı evlerinde bir çay molası
Annemin yaprak sarması
İçli köfte ve salata arası
Çocukluğun kıyamet yarası
Bir gecenin tam yarısı,
Düştü suretimiz
Çığlıklarla karılmış beton yığınlarına
Ve şimdi Peygamber duasının aydınlığında
Bir enkaz altında bekliyor merhametim
Kan oldu düştü gözümden memleketim…
Nemrut’un kızından hallice bir türkü dudağımda
“Oy aman aman burası Adıyaman “
Yaman bir yok oluşun başlangıcı
Hayır yıkılmadık biz
Bu ölüp ölüp dirilmeler , bizim lügatımızda yok
Utanıyorum bu ölüm sakinliğinden
Utanıyorum bu gün şairliğimden
Göç etmek için çıkıyorum yola
Bir kız çocuğunun rengi solmuş eteklerinden
Umudun çöktüğü yerden…
Avuçlarımdan dökülen cüruflar vicdanımı paklarken ,
Ellerim aşkın nuru ile abdest alırken
Bir enkaz altında can verdi merhametim
Kan oldu düştü gözümden memleketim…

Bir tek melekler memleketime güldü
Verildi selası ve şiir öldü…