Memleketim Şiiri - Yılmaz Tizgöl

Bir çay içimi memleketim.
Nefes nefese, dereboyu.
Çocukluğum,avunduğum.
Terimi sırtımda kuruttuğum,
Boncuk boncuk ağladığım.
Acımı sende unuttuğum.

Bir çay içimi memleketim
Dizlerimde yara ,kabukları.
İlk kez aşık olduğum.
İsmini , yutkunduğum,
Sessizce ağladığım,
Hiç unutamadığım,
Bir çay içimi memleketim.

Taşlarına , ağaçlarına ismini kazıdığım.
İlk şiirimi yazdığım...
Geceleri en güzel şehir.
Herkes uyurken gezdiğim.
Filtresiz sigara içtiğim, Sabahladığım,
bel bağladığım.

Bir çay içimi memleketim.
Sende girdim yar koynuna.
Sende öptüm ilk dudağı.
Sende sarhoş oldum sende.
Sende içtim ilk şarabı.

Bir çay içimi memleketim.
Sende seviştim çamlıkta.
Sende vuruldum ilk defa.
Sende kanım aktı ılık ılık
Şu lisenin yokuşunda.

Bir çay içimi memleketim
Sende sevdalandım.
Sende dağlandı yüreğim.
İki aşk arasında sende kaldım.
Off...
yandımki ne yandım.

Bir çay içimi memleketim
Sende bıraktım aşklarımı.
Sevdalarımı, göz yaşlarımı.
Günahını ben çektim.
Bir gece yarısı...
seni ve gençliğimi.
Sessizce...
terk ettim.

YILMAZ TİZGÖL
Moskova
01/04/2018
01/04/2018