Yemyeşil, doğasıyla, horonuyla, tulumuyla,
Burnumda tüten memleket türküleriyle,
Yağmurlu havalara aldırış etmeden sevdim.
Ahşap ve rutubet kokan evlerin tozlanmış,
Merdiven basamaklarında unuttum aklımı.
Dağlardan kopup gelen sislerin kollarında,
Ruhumu teslim etmeye dünden razıydım.
Olur da bir gün dönerim diye memleketime,
Evimin anahtarlarını kapı eşiğinde sakladım.
Aklım kalır diye, mezar yerimi hazırlattım.
Yıllar geçse de memleket sevdası bitmiyor,
Aklıma geldikçe, çoçukluğumu anımsadım.
Kayıt Tarihi : 13.6.2012 15:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!