Yürekler karanlık göremedim ben.
Memleket perişan, insan perişan.
Huzur sarayına giremedim ben.
Memleket perişan, insan perişan.
Selam verdim, canım almaya kalktı.
Dost diyince yarı yolda bıraktı.
Köprünün altından çok sular aktı.
Memleket perişan, insan perişan.
Gerçeği bir başka, özü rezalet
Hayalle yoğrulmuş, olmuş hayalet.
Ne insanlık kalmış nede adalet.
Memleket perişan, insan perişan.
Vicdan kelimesi yok mu lügatta.
Gurur lafta mıdır, ilke feryatta.
Yücel çaresizdir bunu ispatta.
Memletet perişan, insan perişan.
Kayıt Tarihi : 11.4.2009 10:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)