Memleket Denince Şiiri - İbrahim Ateş

Memleket denince aklıma
ot biçerlerin marifeti ile
nedense eskiye dair kokular
serin sabah rüzgarları gelir
susamış dudaklarıma kaynak suyu değer
bir ağaç gölgesinde
ırgat sofraları kurulur
dağların türküsü buram buram
gözüme kaçar bulutların nağmesi
aklımı başımdan alır rahmetin busesi

Memleket denince nedense
aklım başımdan gider
bir çocuk olurum yaylalarda koşturan
ramazan sofrasında
ezan saatini beklemekte sabırsız
kaç çocuk varsa
hepsinin sözcüsü olurum
tat verir yine akşamlar
huzur bulurum yar huzurunda
dilimde tatlı niyetine kelime-i tevhid
kapıları örterim nefsin aldatmacasına

Memleket denince
tövbem gelir aklıma
akrabalarımın bahçesindeki meyve ağaçları
diğerlerinden farklı haram olduğunu bilerek
geçirirdim nefsime kamçıları
dereye düşen meyvelerin
uzaklaşmasını izlerdim
kutlu duruşumu bozmadan

Memleket denince
aklıma atalarımın hikayesi gelir
peygambere sevgileri nakşolur gönlüme
bereket sofrası kurulur
at sırtında derviş selamları
öfkemi söndürür böylesi düşünmek

Memleket denince aklıma
bitmesi gereken hatimler
okunması gereken fatihalar
ve kalbimin gözdesi olan mezarlık gelir
var mı aşkın böylesi