Memeleketime Şiiri - Yakup Köstekci

Memleketim,
memleketim,
Ah memleketim...!!
Bir yanında güzellik var bir yanında acı,
Nicesi var seni sever, nicesi var senden nefret eder,
Taş toprak gibi ,
Çamur gibi.
Ne insanlar gördüm sende; ibikte geçecek gibi,
Yürekleri sıcak kalpleri merhamet dolusu
Ve ne insanlar gördüm ;
Merhametsiz, insafsız cahil,
Sanki taş devri gibi burası kaba kuvvet.
Sivas'ta Erzurum da Bursa’da Konya'da,
Havlayan köpekler gördüm,
Ezan okuyanı gördüm,
Öte taraftan öbek öbek güzel kızlar gördüm,
Kerpiçten evler gördüm.
Bağışlasın bizi memleketini sevenler,
Şehit olan yüz başım affet bizi ,
Seller bir yandan alevler bir yandan,
Üstüme üstüme gelir herşey.
Unutulmuş Türklüğün ceylan yöresi,
Müslümanlığın geldiği son nokta,
Bir avuç buğday, bir avuç bir avuç tohum bir avuç da toprak için,
Rüzgarda bir yandan serinletiyor bizi.
Ve çocuklar yetim kalır bir hiç uğruna,
Bir ağıt başlar sonra yetim kalan evlerde,
İnce uzun ağlamaklı evlerde.
Ah memleketim,
Ah Anadolu’m,
Ah toprağım,
Yüreğim olmasaydı buralardan
Yaşasaydım buralarda acı çığlığı duymadan,
Analar her dilden ağıtlar yakıyor...