Her kes kendi içinde kurmuş olduğu cennetinde veya Allah muhafaza cehenneminde yaşar.
Biz İnşallah MEN AMENE BİL KADER EMİNE MİNEL KEDER hükmüne inanan insanlar olarak kadere iman edip kederden emin olanlardanız.
Her şeyin dizgini O’nun elinde,
Her şeyin anahtarı O’nun yanındayken!
Biz,
O’nu biliyor,
O’na güveniyor ve
O’na sığınıyor iken ne gam.
Şu sıkıntılı hayatın sonunda sonsuz bir saadet bizi bekledikten sonra,
Küre-i arz bomba olup patlasa korkumu verir, elem mi verir? .
Allah’a ve ahirete inanmamakla!
Hayatı sonu sıfır olan dramatik bir sahne oyunu gibi görenler,
dünyayı ölümün kurtuluşolduğu bir esir kampına çevirenler düşünsün.
Biz Allah’a ve Ahirete inanıyoruz.
Ölüm son değil, yokluk değil, hiçlik değil,
saadeti ebediyeye ve sevgililer sevgilisine kavuşma vesilesidir.
Dünya esir kampı değil!
Hasretini çektiğimiz sonsuz saadeti kazanma eğitim alanı,
tüm sıkıntılar, bela ve musibetler ise yetenek geliştiren alıştırma, antreman ve testlerdir.
Hayata ve sonrasına bakış açımız,
başkalarına esaret azabı yaşatan hayatı,
yokluk ile tehdit eden ölümü, hiçlik diyarına açılan bir ağız gibi görünen kabri;
Cennet ve cemalullahı kazandıran bir ticaret hane,
vazife ve sorumluluktan terhis, vadedilmiş olan cennete girmek
ve sonsuz saadete ermek için huzur ve mutluluk veren bekleme salonu haline getirir.
Kayıt Tarihi : 22.11.2010 22:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!