Meltem Şiiri - Muhammed Said Arı

Aşka fikre penahımsın Ey Ram-ı Kâfi,
Zikrim aşk oldu demde nam-ı pürüm Asfi.

Lale sümbül eyledim birim az amanda,
Sözlerinde vahid isneni şîr kemanda,

Zengi ile Nur'ed dinim kaldı arafda,
Süleyman mabedindendi çıktı emanda,

Ne küfera var idür aşır-ı Irak'da,
Medeni bölge mün-ü afık dûr firak'da.

Çan yolun sonunda zann-ı çarka durakda,
Düzen pay ezana afık münden berakda,

Maraz pervaz tartar nur-u akla merakda,
Ram boynuna dökülür eğilirden felahda,

Şark şakıdı iz cenk geldiğinde o anda,
İndiğinde güz vakt garbında kir bulanda.

Mecnuna soranda varesteden ananda,
Selamet nesne yok selam etti nisanda,

Aguş olduğunda ikiden ikinciyi vuranda,
Salib ehli fakr olur âl-i öl diyarda,

Toz tane gibiydi eyyam-ı buhr zül peyda,
Şehr şabandan berü meltem olmadı sevda,

Pış tıs'a ulaştı merader-i zamanda,
Nesne pür-ü zalim aslından ol mekanda.