hüzün sardı dört bir yanımı
ama sen yoktun
gözlerimin feri gibiydin ışıgım sönmekte
gündüzümü geceye çeviren yokluğun sardı dört bir yanımı
yalnızlık çok zormuş
buralar soğuk sözlerin soğuk sen bile soğuksun artık
mevsim kış sözlerim hiç bahar olmadı ki
güneş açar gibi parıldamadık ki
bahar çiçekleri gibi sevgi kokmadık ki
ya eskiye takılıp düşünür olduk
yada büyük olup derin düşünür olduk
Ne oldu ne bitti
Açılmamış filizler soldu
Kundaktaki bebeler yalnız kaldı
Analarımız feryat figanlarıyla
meydanlara doluştu
Halk bir oldu
Bir dünya düşlüyorum
Seni anlamayan,seni bilmiyen bir dünya
Çığlık atasım var bu düzene
Çığ gibi bir yere düsesim var
Fakat onlar beni anlamazlar
Konussam duymazlar
Birakip gitsem seni
Sizi size birakip gitsem
Kendimi yalnizligimla cezalandirsam
Kime ve kimlere dert olur
Maalesef herkes kendi
Degirmeninde gunu dondurur olmus
hayatın akısnda yerin hep belli
her dakika her saniye senin yokluguna alısmaya calısıyorum
sonra günün birinde yıldızıma denk gelir ve
yeni bir hikayeye baslarım
ve bu hikayede de maalasef yoksun
günler geçiyor benim heyecanım
Kimsesiz zamanların böğründe büyüyüp durduk
Tek başına çalan çanlarda sessizliği bozan oyuncuyu oynar durduk
Tek başına kalbimizi titretip,
Tek kişilik filmin başrolündede oynayıp
Yola devam edip durduk.
Yasam bize bi zamanlar
2 odali nem kokulu
Daracik odasinda yuzumuze guluverdi
O kucuk o daracik o nem kokan odalardi bizi yarina hazirlayan
Odamizin tepesine bakinca kereste gorurdun
Arkasina bakinca ufacik odamizin minik yeri vardi
Her insan birazda kendi yolunda yürümeli
Başkasının pistinde koşup başarılarıyla övünmemeli
Kendi yolunu tesis edip kendi başarısıyla övünmeli
Her insan kendi benligiyle kalmalı
başkasına özenip onun gibi kalmamalı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!