hüzün sardı dört bir yanımı
ama sen yoktun
gözlerimin feri gibiydin ışıgım sönmekte
gündüzümü geceye çeviren yokluğun sardı dört bir yanımı
yalnızlık çok zormuş
buralar soğuk sözlerin soğuk sen bile soğuksun artık
mevsim kış sözlerim hiç bahar olmadı ki
güneş açar gibi parıldamadık ki
bahar çiçekleri gibi sevgi kokmadık ki
ya eskiye takılıp düşünür olduk
yada büyük olup derin düşünür olduk
Ne oldu ne bitti
Açılmamış filizler soldu
Kundaktaki bebeler yalnız kaldı
Analarımız feryat figanlarıyla
meydanlara doluştu
Halk bir oldu
Bir dünya düşlüyorum
Seni anlamayan,seni bilmiyen bir dünya
Çığlık atasım var bu düzene
Çığ gibi bir yere düsesim var
Fakat onlar beni anlamazlar
Konussam duymazlar
Denizin kalbi
öyle saf öyle masum olmalı ki
Bakarken gözün dalmalı
Dalarken yüzün solmalı
Denizin kalbi
bedenini titretmeli
Dünyası derya idi
Sözleri fena idi
Antoloji dünyasının gözbebeğiydi
Kelimeleri birleştiren bir şairdi
Yaşı bilmem kaç idi
Sanadır tüm sessiz çığlıklarım
Bakıpta diyemediğim sözler senindi
Bakmaya kıyamadığım da sendin
Kelimelere sığmayacak kadar kalbimde yer kaplayanda sendin
Sana bakıpta ne söylesem telaşına sokanda sendin
dört nala koşan atlar gibiyiz
durmak nedir bilmeyiz
bir sağa sola gideriz
bu can cana hasret olsa da durmak nedir bilmeyiz.
yoklugun içinden çıktık
Kimse bilmez gönlümün sana fermanını
Ellere ne
Ben gönlümün elçisiyim
Sana bir ömür bırakmak istiyorum
Gönlünün denizinde gönlümün gemisini bırakmak
Öyle sürüklemek istiyorum
Birakip gitsem seni
Sizi size birakip gitsem
Kendimi yalnizligimla cezalandirsam
Kime ve kimlere dert olur
Maalesef herkes kendi
Degirmeninde gunu dondurur olmus
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!