Melekler Yargılanır Günahsızlığından

Melekler bulutlardan bakar
Uçup gidince sonsuzluğa
Yıldızlar sarı bir gül taşır ellerinde
Ay ışığından uzanan yakamozlara.
O an dökülür yaprakları ağaçların
Güz vurgununu yemeden
Göletlerin diplerinde sızlar acılar
Döker gözyaşlarını yağmurlar
Bir su çiçeğinin hazin yalnızlığına.
Hiç yaşanmamış bir yaşamın
Susturduğu sancılarda dillenir
Yalnızlığın kahredici serüveni.
Bir yürek ağlar sessiz ve derinden
Kırmızı çizginin ötesinden
Yangını söndüremeyen itfaiyecinin
Çaresiz bakışlarında.
Korkular kabarır denizler gibi
Sahilleri yalayarak,
Beyaz köpüklere karışır umutlar
Mutluluğu ıskalayarak.
Özlem kaya fosillerine kapanıp
Gözyaşı döker
Bir dinozor sessizliğinde
Ve şarkılar kozmik uğultulara karışır
Uzayın derinliklerinde.
Cennetin kurulduğu yerde
Sarı bir gül yaşar gülşende
Yıldızların taç yaptığı yakamozlar
Gülümser saçlarından
Gönlünce yaşayamadığı
Bir aşk masalı dökülür dudaklarından
İyiler suçsuzluğundan
Melekler günahsızlığından yargılanır
Oturdukları sanık sandalyesinde
Ait olmadıkları âlemde...

Ahmet TIĞLI 27.2.2007 (Sevgi Merdivenleri)