Melek Angela....

Güneşin yüzleri
İlk akşamdan Öpüp Vedalaşarak
Uzun gecelere teslime hazır olduğu
yaprakların incelerek savrulduğu
Bulutların bir birileriyle sarmaş dolaş yoğrulduğu o gün
Tufanlardan dindirilmiş bir gündü
Meşakkatli bekleyişin ardından
Sendin verilen mükâfat
Eylüldü gelişin
Eylüldü hayata merhaba deyişin

Geceye doğan bir ay gibi yürekleri üşütüp ısıtan
Kendine has masum yüzündü gülerken ağlayan

Biraz tedirgin
Biraz titrek gri bir çağ da
Nefes alıp vermek zordu
Zordu dikensiz taşsız yol bulup yürümek

Bir hayattan geçiyorsun
Geçiyoruz eksilerek
Kavgalardan tuzaklardan
En çok da fedakârlıklar yaptığımız vefasız sızılardan

Bazı an susarak
Bazı an gözlerimizle konuşarak
çaresizlikler içinde kaldığımız zamanlarda
İçimize kapanarak geçiyoruz
Ciğerimiz parçalanarak

İki can
Halimize şükrederek
Ölümlerden dirilmemiz
Dönüp sormamız gerek

Hayat niye herkese eşit davranmaz
Hava su ekmek niye eşit paylaşılmaz

Dil din ırk hangi nehir de ayrılır
Hangi gölde birbirilerini boğarlar

Sevgi,
Zulüm, kan getirir mi?
Melekler ölüm libasını giyerler mi?

Sicim sicim yağmur
Konduğumuz dünyayı beslerken
Mutluluk hayalleriyle nice hikâyeler dinledik
Gözyaşlarımızla acılarımızı büyütüp
Nice mevsimler tükettik

Sanma ki vuslat erimiştir
Sanma ki umut tükenmiştir
Elimizde bir nefesimiz
Bir de kader ortaklığımız var seninle

Ah be melek
Zaman dediğin nedir ki
Su gibi akıp geçiyor işte
İnsan dediğin nedir ki
Vadesi dolunca göçüyor

Yitirme gözbebeğindeki sevinci
Senden sadece sen varsın
İkincisi yok
Yaşamaya bak
Hayatın tekrarı yok
Seviyorum seni
İyi ki varsın güzel kız
Kader arkadaşım melek....

Sibel Kılıç....