Melek Şiiri - Hüseyin Muşmal

Melek
Şeytana anlattım iki cümleyle,
Bir türlü meleği, hoş edemedim.
Üzüldüm olmadı, belki gülmeyle,
Kirpiği gözüme, eş edemedim.

Konuştum olmadı, sustum olmadı,
Nefsimi tavana astım olmadı,
Ta şah damarıma bastım olmadı,
Gönlümü bir türlü, boş edemedim.

Acizim bilirim, ben de bir kulum,
Kalmadı hanemde bir tane çulum,
“Hem Allah, hem Nebi” dedim de yolum,
Aklımı gövdeme baş edemedim.

Konuşup yazmaktan artık ar ettim,
Duyguma dünyayı öyle dar ettim,
Geceden sabaha, inan zor ettim,
Mutluluğu bir an, düş edemedim.

Eşref’im dertlenme, sen de naçarsın,
De hele nedendir döküp saçarsın?
Olmadı mahşerde gülün açarsın,
Bülbülü bağıma, kuş edemedim.