Melek Şiiri - Ahmet Fatih Erdöl

az önce baktım saate
ne kadar geç olmuş peki ya takvimler
kaç yaprak kaldı göreceğim
hatırlıyorum okuma bilmeden gördüğüm o sayfaları
babannemin kulaklarıma üflediklerini
neden tek hakkımız var allahım
ben ancak şimdi öğrenebildim nasıl yaşanır
bitmesini istemiyor gibiyim
belki o yüzden özlemim
eskiden beceremeden oynadığım toplara
anılarımı sayıyorum bana kalanları topluyorum

içten içe yanıyorum belki
ama kalmadı eski de yok keşke de
sadece şimdi var ve bu benim kulaklarıma hoş geliyor
sadece şimdi de var olan bir fatih
bazen çocuk oluyorum eğlenmeye çalışıyorum
anlıyorum ki yanlış zaman yanlış iksir
etrafım da kalmamış bana eşlik edebilecek bir ses
onu arıyorum aradıklarımın ilki ve sonu
ben kendimi bulsam da onsuz hep yarımım

mutlulukları uğurla acının sesini kucakla
yanımda hep bunu der bir ses
insanlara kalmadan kendim sorarım
ne olmuş bana?
bazen ki gayptan gelen melodiler istemeden
bilmeden anlamadan hatırlamada içimde dört döner
içimde var olup beni sağa çekebilir sola götürebilir
hepsi bir hepsi yok hepsi ne?

kaç nefes kaldı ki soluk soluğa tüketiyoruz
insanmış kendisine cilve yapmadan ömür tüketen
merhametsizce geçen zaman da konuşmuyor
öğretiyor ama sen ne kadar okursan o kadar
fazlasını istersen eğer ellerini semaya kaldır
kafanı da onunla beraber ve gözlerini aç
ey zaman sen ne sinsi bir iğnesin
rahatsızlığın hatırlamadıkça acıtmıyor
ve hatırlamamak mümkün değil
en büyük veda ile yüzleşiyorum şimdi
hatıram eskiden kalanlarım
kendimi nasıl hatırlıyorsam işte artık o yok
ve galiba geri gelmiyecek ne yazık
geri gelmesine de izin vermiyeceğim

bu veda
asla ama asla başlamamalı bitmemeli
yaşanıpta tüketilmemeli diğerleri gibi
hepsinden sonra kendine yazdığın bu notları okuyor
seyrediyor olucaksın yorgunluğun ömürlük
hiç bir ihtimal bile olmiyacak tekrardan ah demene
o zaman gelir tacın
ve ardın ona talip düşmanlar belki de dostlar
yalnız kurtlar ömründen çekilmiş
yalnız insana dönüşmüşsün
bize ne düşer bundan
canın hiç mi tadına varmak istemez her şeyin
bu her şey varya bu her şey bir melek bir şeytan
insan olmak artık bizim payımıza ait
ölmekle de yok bir derdimiz
ya yaşamak tek derdimiz o