Melek Şiiri - Osman Ali

Giderek aptallaşıyorum bu sonsuzlukta,
Sesimi duyan kimse var mı bilmiyorum.
Kopup giden bu serseri yalnızlıkta,
Bilinmeyene doğru umursanmadan gidiyorum.

Yalınlaşıyorum senin saflığını farkederken,
Her geçen saat hatta dakikanın ardından,
Seni daha iyi anlıyorum, kendimden.
Sana bağlanıyorum kzumm, bu saflığından.

Nesin sen ki, hep peşinden geliyorum,
Bana ne yaptn ki, hiç bırakamıyorum...
Sen benden bıkmasan bile, ben senden diil,
Sana hiç gelememekten bıkıyorum...

Nedir senin o tatlı yüzüne, iyi kalbine layık olan?
Sonsuzluğun ötesine giderek seni seven biri mi?
Yoksa sen o meleklerden misin, tek kalan?
O kadar aradım, bulamadım brini senin gbi..