Meleğin ölümü Şiiri - Cevat Çeştepe

uzun menzilli kurşunlara boy hedefi
beyaz kanatlarından çarmıha gerilmiş bir melek
dikenli ateşler gibi
yanıyor gözleri
kurumuş.
kızılcık damlaları açıyor yüreğinin attığı her yerde.
ayaklarının dibinde
ölümler yaşıyor, ne doğumlar can veriyor
kendi kendine.

derin vadilerde hiçbir nehir sesini çıkarmıyor
bin yıldan bu yana dışarıda kalmış ağaçların kökleri
salkım saçak
kırıldı kırılacak birer birer hepsi
bir infilak olup patlayınca yağmurun gözbebekleri.
bak tam üstümüzde kuşların göç yolları
belki bereketin olur, üzerine düşen gölge gibi
katışıksız gözyaşları.

yağdanlıkların içine dalıp çıkarken mumlar
camları tırmalıyor öksüz bir örümceğin ayak sesleri
yürüyüş yok
kötürüm kaplumbağalar gibi .
iflas bayrağı çekmiş bir beynin kıvrımlarından
boşalıyor bütün inançlar
gecesiz firarlar gibi
benim içimde sayısız kollarıyla bir ahtapot
sarıldıkça sarılıyor yüreğime.