Meleğin Feryadı Şiiri - Kimsesiz Şiirler

Yeryüzüne iblisle savaşmak için geldim.
Lâkin şeytanlaşmış pek çok varlık vardı ki...
İblis’i unuttum.
Onlarla müzâkere ettim, anlattım; kimiyle de ittifâk ettim.
Fakat hiçbirine itimâd etmedim.
Çünkü her dem yalan ve hile feyz aldı her köşede.

Siz... kendi ırkınıza ne eylediniz?
Hangi devirde bu kadar saptınız haysiyetinizden?
Hikmet-i mahlûkatınızı unuttunuz;
Kime ne için tapdınız?..

Haykırdım, anlattım;
Feryâd ettim, yine anlattım.
Bilhassa savaştım,
Ve kanatlarımdan yara aldım.

Ben hiç fenâlık ile tanışmadım;
Yabancı idim ona.
İnsanları severdim.
Hile yok ki,
Bazen hür iradelerine imrenirdim;
Arada insan olup, kimseye sormadan
Gezmek, koşmak,
Ve yeni hayatlar tanımak isterdim...

Şimdi ise, ben bile insanlardan korkuyorum.
İlk defa girdiğim bir muharebede mağlûp oluyorum.

Size kalsın:
Dünyanız, kibir ve hırsınız...
Sizi, tapdığınız malınızla baş başa bırakıp
Evrendeki hâneme dönüyorum.

Artık sizin için üzülmüyorum.
Sadece hayal kırıklığımı
Ve mağlûbiyetimi koynuma alıp,
Sizi kendi yıkımınızla baş başa bırakıyorum.