Meleğim Şiiri - Emine Seçil Aydın

Aaa merhaba meleğim,hoşgeldin
Çokta özlemiştim
Yine zamanında geldin
Yine gül renkli güneş doğumunda
Geçmişte kalmış mutluluğumda donup kaldığım
Yine tek dostum yalnızlığımlayken geldin
Hoşgeldin meleğim
Yine zamanında geldin
Dün beni çok üzdüler meleğim
Dün yine özgür bıraktım yaşlarımı
Yanaklarımla kavuştular,gözlerimden kaçtılar
Islak yanaklı çocukları çok mu seviyor dünya?
Yoksa yalnızlık mı bir başına kalıyor da benimle çok samimi oluyor?
Yalnızlığı anladım meleğim yalnızlığı anladım da,
Acı niye,özlem,hasret niye seviyor beni?
Bütün bu duygularla birlikte olmak istemiyorum
Yıldızların ışığında,serin bir yaz akşamında
Hasret kokusunu burnumda istemiyorum
Ya da sevmeyi düşlerimde görmeyeyim
Seni seviyorum meleğim iyiki geldin
Hoşgeldin meleğim yine zamanında geldin
Dün yine babam çok üzdü beni
Ama istemedi üzmek,istemedi kırmak
Seviyor seni meleğim,seviyor da hatırlamak istemiyor
Seni anlatmıyor bana
Ne zaman ismin geçse bir konuşmada
Çalışmaktan kırışmış alnı
Ve üzüntüden çökmüş gözleriyle
Eğiyor başını
Çeviriyor başka diyarlara
Dalıyor gidiyor...
Nereye gidiyor meleğim?
Nasıl kaçıyor bu kötü acımasız dünyadan?
...
Yaa meleğim işte böyle
Babam da anlatmıyor seni
Kuşlara soruyorum onlar da anlatmıyor
Zaten tek arkadaşım yalnızlık
Hiç anlaşamıyoruz onunla
Hiç samimi davranmıyor
Ben seni istiyorum getirmiyor
Ben seni özlüyorum sana söylemiyor
Git diyorum yanımdan
Git de meleğim gelsin
Ama hiç gitmiyor
Beni yalnızlık niye bu kadar çok seviyor?
Meleğim istemiyorum onu
Git diyorum meleğim gelsin
Gitmiyor...
Şimdi sen mi razı etti de gitti?
İyi ettin meleğim
O gitsin de sen kal hep
Gitme meleğim sevmiyorum onu
Hiçbirini sevmiyorum
En nefret ettiğim de yalnızlık
N'olur meleğim ben sadece seni seviyorum
N'olur gitme n'olur
Ben sadece seni istiyorum meleğim...