Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
hüzünlü ve duygulu bir şiir, yüreğinize sağlık, tam puanımla antolojimde, saygı ve selamlarımla.
yüreğim çırpınıyor ,keman telinde,yay olmuş sanki....geceler ekleniyor gündüze ,gelmiyor geç gelmiş baharlar.....çook güzel .yüreğinize sağlık değerli üstad.
acimizi hüznümüzü hep yillara yollara hatta ve hatta zalim kadere yüklüyoruzda niye bir nebze olsun hafiflemiyoruz agirligimizdan herseyden kendimizin sorumlu oldugunu kabul edersek olurmuyuz tek varligimiz olan ruh sagligimizdan gönülden kutluyorum Faruk bey tebrikler saygilarimla baki selamlar
Sn. İleriakan
ENFESTİ. Kutlarım gönülden tam puanla.
Geceler ekleniyor gündüze,
Gelmiyor geç kalmış baharlar.
Mazi dehlizinden filiz vermiyor,
Yağmura hasret topraklar.
Arzular içimde hep yarım,
Hep kırık dökük,
Gönül huzur bulmuyor.
Sağlık, huzur ve mutluluk hayatınızın ayrılmaz birer parçası olsun.
Sevgiler...
Âlimoğlu
Umutsuzluk, karamsarlık ve hüzün duyguları çok güzel bir şekilde ifade edilmiş. Bir taraftan da umudun, aydınlığın, mutluluk ve huzurun beklentisi hissediliyor dizelerin arasında. Yani, bir yerde tersine bir çağrışım bu. Bütün güzelliklerin ve mutlulukların senin olması dileğiyle sevgiler...
Çok güzel bir şiir. Yalnızlık, umutsuzluk ve kararmsarlık çok güzel ifade edilmiş. Ben, bütün bunları, yeni bir umudun ve umutlu bir yaşamın özlemi olarak kabul ediyorum. Böyle yorumlandığında; güzel, umutlu ve aydınlık bir geleceğe işaret edilmiş olduğunu düşünüyorum. Sevgilerimle...
Hüzün, hasret ve ayrılık, hep benim.
Yaşanmamış baharlar, senin olsun
Elinize,yüreğinize sağlık diyorum.Tebrikler.
Arzular içimde hep yarım,
Hep kırık dökük,
Gönül huzur bulmuyor.....hayatta ne isteğim varsa yarım!!!...acıyı tanıdığım gün başladı yaşamdaki kayıplarım!! hemşerim bir kaç mısra ile geldim sayfana...kutluyorum
Hüzün, hasret ve ayrılık, hep benim.
Yaşanmamış baharlar, senin olsun
Zalim kader, hep senin.
Anlamlı şiirinize tebrikler...Sevgi ve selamlar.
Nekadar hüzünlü ve
sitem doluydu kadere,
ve sanki kapatmışsınız kapılarınızı
tüm güzelliklere,
yazık değilmi ama
yüklenmeyin bu kadar yüreğinize ve
küsmeyin fırsat verin bence her seferinde
yeniden, yeniden kadere...
Daha umutlu şiirlerde buluşmak umuduyla
herşey gönlünüzce olsun
Selam ve saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta