Melankoli Şiiri - Kılıç Keskin

MELANKOLİ

Yaşama tutunmak ha..?
Hadi tutun tutunabilirsen
Tam tutundum dersin;
Biri asılıverir gayya kuyusuna
Hatırlatıverir kim olduğunu
Geriye dönüp bir bakarsın
Şaşar kalırsın karanlığın koyusuna.
Bunca emeğin, bunca acının,
Amansız geçen yılların;
Boş, anlamsız, koca bir hiç olduğunu
Velhasıl kelam;
Yine hüsran, yine hüsran, yine hüsran!

Yaşama sarılmak ha..?
Hadi sımsıkı sarıl bakalım, sarılabilirsen
Sar sarmala, pamuklara koy istersen
Dokun, öp, okşa, sev sevebilirsen
Merak etme, acele etme, bekle
Nasılsa bulunur rüyandan uyandıran biri
Deniz dalgası gibi yıkıverir yaptığın kuleleri
Yoktur bunun öyle büyük büyük nedenleri
Bir bakış, bir söz, bir davranış, koparır ipleri
Başa dönüp tekrar tekrar yaparsın muhasebeni
Hey hat aynı yerinde döner durur dolap beygiri
Velhasıl kelam;
Yine hicran, yine hicran, yine hicran.

Arkana bakmadan dol dolu yaşamak ha..?
Bak bakalım kaç kişi kalmış etrafında?
Ne eş, ne dost, ne hısım ne de akraba
Sen istediğin kadar pozitif ol, ara, sor
Gördüğün rüyaları, karabasanları hayra yor
Dünyanın bütün yükünü taşı istersen, zar, zor
Üst üste koy, emek emek biriktir sevgileri
Nankör biri gelir üfleyiverir, sönersin mum gibi
Yıkılır umutların, uçar gider hayallerin, yel gibi
Velhasıl kelam;
Hani vefa, hani cefa, hani feda
Hani vicdan, hani vicdan, hani vicdan
Bu mudur senin sevdan?

04.12.2017
KILIÇ KESKİN