Melalim Şiiri - Seyfi Karaca

işin Özü
Bir aklım geliyor
divaneleşiyorum
Bir aklım geliyor herkesin evinde konaklıyan oluyorum,
Düstükçe yolum Naçardan ortaya,
Görgüsü ezgili tellerden kişiligimin üstüne gönülle sazı
Kuruluyorum hafif hafif
Kendi kucağımdan taşınıyorum bazı alıp Türküsünü,
Carpıldığım Aşklar ardından durdurmayan beni yüregim
Bırakıyorum Yayımı
Unutuyorum Ayımı günümü basıboş akan sular gibi menzil ummana
Kaynak kaynak
Itriden saz semayim haliyle efkari,
Sabaha iniyorum ince çizgilerden koyulaşan atılmış şafaklarda,
çekili dağlar burcunu kara zeytinler ve boz bulutlarla
Düşünmüyorum bile ölürmüyüm kalırmıyım diye
Önüne vurulduğum el-amansızı
Ne
Zamansızı? Ne yaman sızı…
Işin Özü hep sendeyim ve senden sana gidiyorum
Bitmiyorsunki
Iyce duymak istiyorum seni kalp özümde
Can kulagımdasın
Melalim…..

Seyfi Karaca...........Mart / 06