Solgun sarı lambası kendini bile aydınlatmayan
bir İngiliz otelinden yazıyorum sana...
Ruhum küçücük avuçlarına bile sığabilecek kadar daraldı.
Nefes alıp vermek bile nadiren geliyor aklıma.
Sanırım yavaş yavaş ölüyorum.
İlkin ayaklarımdan başladı morarmalarım.
Tenimin soğukluğu boğazıma kadar dayandı.
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta