Mektuplar 9 Şiiri - Metin Tuncel

Seni anlattığım koskoca dağlardı..Dağların çiçekleri vardı sevda,sevda yalnız...dağların yanlnızlığı,özlemleri vardı.elleri vardı ellerin gibi...oysa benim yoktu senin ellerini bekledi.sen yoktun,dağların yağmurları vardı..beraber ağladık.Ben seni anlattım oda yanlızlığını..Aramızda fark yoktu..
..............bi bitmedi şu yaralar..sevdana uzanacak ellerim olmadı.dağların elleri vardı..ellerin gibi....
.............bi sönmedi şu yangın.Acının canı yandı..dev gibi dağlar yamur diye ağladı..Sabahıda geceside hep soğuk dağların..ama bizler hep yandık..Ateşin üzerindeki çaydanlığa baktım.ocağın etrafındaki işçilerde umut aradım,seni aradım..çaydanlığın karası gibi gözlerinde umutsuzluk..ıslak bir mavilikti gözlerim,ellerim yotu.ateşi tutamadım.ısıtamadım dağların soğuğunu...
.........gölgeler oldum...gölgeni aradım..bulamadım..yerde yine bana koparma kalsın dediğin kırmızı gelincik çiçeğini gördüm..hemen bir fidanın yanında..oturup çiçeğe dokundum..sanki sana dokundum..içimden binlerce yıl koptu.yıldızlar koptu. fidana baktım..daha kaç yaşında,kaç bahar görecek.....kökler salacakmı toprağa,buda benim sevdam diyecekmi..birgün gözlerin değerse bu fina..gökyüzünün ne kadar dar,dağların nasıl küçüldüğünü göreceksin,acılarının yanında..acılar nasıl büyürmüş anlıyacaksın..nasılda dayanmış diyeceksin bu kadar acılara..keşke gülşen ben olsaydım diyen minik bir çiçek anlatsın..nasıl sığmış bu kadar dar çıkmaz sokaklara diyeceksin..toprak anlatsın..ateş anlatsın..
bir insan aılarla nasıl yaşar,toprağı sen diye öğrendim.ateşi acılarıma bir damla su diye sevdim..bir insana neden seviyorsun denirmi..senin yerine bir dikeni bile sevdim ben..yanlızlığında bitti bakışlarım..önce dağlar sonra ben anlattım sevdamı,aramızda fark yoktu.
.....o yağmursuzluklarını...ben yağmurlarda seni daha çok özlediğmi anlattım..