Mektuplar.7. Şiiri - Metin Tuncel

seni duymak güzeldi bu gün..bir dünya,bir sevda bir gülümsememdi..yağmurla geldin yağmurla aradın...yağmurlarda daha güzeldin..benmi dün gece hep seninleydim..saçlarına dolandım...kahve rengi gözlerine baktım..seni seyerettim sabaha dek..buda benim sevdam dedim,doğru düzgün sevemedim.......senin saçlarında olmak..senin gözlerinde erimek...hele bu aldığını vermeyen düzene bir günlük sevincim devrim gibiydi..iyiki yağdın..yoksa ateşlerde ölür gibiydim..unuttum söylemeyi..bir gelincik çiği buldum.üzeri biraz çamurlu..camurları sildim..cebime,mendilin içine sakladım..benim seni anlattıklarımdandı..sana göndereceğim..bir yanı çamur,bir yanı kırık,bir yanı dünya..

ben erken kalktım..yanımda yoktun..ne çabuk gitti dedim..yosun diye taramadım saçlarımı,umutlarımı bırakmadım sokaklara..kaldırıma oturdum..telefonda bin yıl sonra duydum sesini...bir kedi geldi yanıma..gitmek bilmedi..kedilere değmem..ama onu sevdim..geceydi..bir yarıydı sensizliklerinde sabahlar olan..ben seni nasıl özlemişim...binyıllık özlem bitermi..nasıl susamışım yağmurlarına...nasıl büyütmüşüm seni içimde..nasıl anlatmışım çamurlu bir gelinciğe..

bin yılda geldin yağmurlarınla ölsemde gam yemem artık..bin ömür daha verdin bana..binyıl daha beklerim seni..varsın senin rujun bu düzenin bin insanının parası olsun.ben senin rujsuz dudaklarını sevdim.sendeki seni sevdim..bi sığmadı şu sevdam,dağlara...

iyiki duydum seni..iyiki varsın şu düzende..yoksa ne yapardım..kilit,kilitti hücreler..kör kördü kuyular..gözlerinden başka nereye giderdim..gidecek yeri olmayandı senli sevdam....duyacak kimsesi ölmayan..nereye giderdim..neresi senden sıcaktı..kim ömür verdi bu sevdaya..kim büyüttü..seni beni aştı işte..hep sarhoşluğa vurma dendi bana..seni sevdiğimi hiç sormadılarki..içmesem ölecektim..hep bir kadehin içindeydin işte..seni okadar çok istedim ben...