Mektuplar Şiiri - Bilal Karaman

İki gönül arası gidip gelen mektuplar Niçin bana uğramaz bir havadis vermezler Önümden gelip geçen divaneler meczuplar Kendilerinden sayar farklı gözle görmezler Belki çok çok akıllı belki hepten deliyim Kimi divane sayar kimi sanır veliyim Dillere destan aşkın arta kalan külüyüm Kederli günlerimi neşeye döndürmezler Ah o mektuplar yok mu anıları ağlatan Kiminin ucu yanık kimi yürek dağlatan Aşk taşıyan mektuplar kalpleri aydınlatan Yıllanan susuzluğ(u)mu bir anlık kandırmazlar Zarfta isim olmasın ister bomboş dal gelsin Kokusundan tanırım saçından bir tel gelsin Neyle gelirse gelsin yeter ki bana gelsin Çektiğim ızdırabı yıllardır dindirmezler Kırpmadan gözlerimi bir an vermeden ara Bilâl-im der hasretim kilitlendim yollara Kangrene çevirdim döşüme vura vura İçimdeki yangını gelipte söndürmezler... Bilal Karaman