Günlerim geçiyor öyle, alıştım…
Mukadderat diyorum, hayırlısı diyorum geçiyorum
Ve artık yazmıyorum da, yazmayı bıraktım…
Zira ben hep sana yazar, hep seni yazardım
Sigarayı da günde iki pakete çıkarttım
Bari bir tesellisi olsa
Evdeki tüm anıları topluyordum bir bir
Hepsini bir kutuya yerleştirdim
Geçmişin tozlu sayfalarından
Senin mektuplarını okudum
Zira benim mektuplarım "Mavi kalbimde bir yaradır" adlı kitapta
Ne güzel yazmışsın bana
Çok eski değil, daha bu yılın başı
Nasıl da haykırıyordun
"Kesme umudunu! , Benden vazgeçme! , Sensiz yaşayamam!
Duyuyor musun beni?
Sevgilim, yetimim, her şeyim
En çok da sensiz, senden çok ben eksiğim, yalnızım
Kırık, kırgın, yaralı
Duy beni
Gözünden akan tek bir damla yaşa dayanamam
Seni Seviyorum"
Hep severdim beni sevmelerini, seslenmelerini
Umut verip, ümit aşıladığın günlerin gecelerinde yoldaş olurdu bana
Sonra oturur sana akıllı mektuplar yazardım
Pusula, yol haritası, bir fener, bir ışık
Kulağımda çınlardı sesin "Rüyama gel"
Bende kalkar sana gelirdim
Öyle böyle derken geçti zaman
Bahaneler, mazeretler, suçlamalar, sitemler hepsi bitti
Şimdi herkes kendi gemisinin kaptanı
Farklı limanlara doğru çevrildi dümenler
En derin sularda, bilinmeyene olan yolculukta
Dün tarih olurken, bugümüzde olamamanın yelkenlerini dolduran rüzgar ile
Seyir halindeyiz
Seyir defterime not almışım Sami diye
Sanırım selam iletecektim, görürsen söyle…
Derdime tercümandı yaktığın o sayfalar,
Selden bahsetmiştim sana…
Her şeyin yok oluşundan…
En son sözündür "Bana Süleymanlık yapma"
Ama uzundu öykün, karmaşıktı kurguların
Savunma hattının ardında yıllarca oyaladın…
Arada bir beliren kayıp silüetten başka bir şey kalmadı
Sesini çoktan unuttum zira
Ufkunda hep yeni olasılıklar olacak senin, onları da ’geniş maiyetine’’ katmak isteyeceksin
Zira hâkimiyete doymazsın…
Kucaklayabileceğin tüm meyvaları toplamalı ve evine depo etmelisindir…
Ama marifet toplamakta değil, kullanmaktadır!
Bir insanın deposu o kadar dolu ama sofrası boş ise – yani ne kendine ne kimseye yararı yok ise –
Etrafındakiler onun yetkinliğinden kuşku duymaya başlarlar…
Senin tek yapabileceğin şimdi, bu yolda ilerleyişini
Kendine ve elaleme ispat etme çabası
Artık benden sonrakine yazmaya başlayabilirsin...
- SON -
24.02.2014 / Ada
Ceren AydınKayıt Tarihi : 23.2.2015 16:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ceren Aydın](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/02/23/mektuplar-26.jpg)
bitse de, doğduğuna pişman etse de ; aşkın en güzel yanı da bu bence: ' İnsanı şair yapıyor...' Yüreğinize sağlık..
TÜM YORUMLAR (2)