Mektuplar Şiiri - Metin Tuncel

yagmurları sevmem sendendi..tam onyedi yıldır yağmur yağmadı..bugün dağda gelinciklere baktım..olmamışlardı..artık anlatamamanın yıllarıydı..doğru dalından kopurpyollara savrulan bir yaprak ne kadar mutlu olabilir..işkence işkence kan tükürülen bir yaşam nedir...bir yaprak neden kanar..sensizliğin değilmiydi..kavgam neydi,hep sensizlikti...! seni gönlümden söküp atamadım işte...dikenli çalılarda bile anımsatıyorsan kendini...ve hala ölmemişsem son kez seni göreyim diyedir..bu bin yıl sonrada olsada...! onyedi yıl nedirki, demiyorum...bir sarışına bile sana benzeyecek diye korkup bakamadığım günlerdi..yağmayan yağmurlara kızdığım günlerdi..ege denizine küs günlerimdi..kömürtozlu yollarına ulaşamadığım günlerimdi..bu benim seni dünya gözüyle görebilirim dediğim günlerimdi..dağda bu gün gelincikler yoktu,olmamıştı...utangaçlıkla cebime sakladığım gelincik çiçekleri geldi aklıma...ölümüme baktım çok vardı ölmeme,onu göreceksin dedi içimdeki ses.........ne zaman dedim...yağmayan yağmurlardamı...çalmayan telefonlardamı...öldükten sonramı ne zaman...avuntu benimkisi...söküp şu gönlümden nefret nefret açsanda atamadım seni....