Mektuplar (1) Şiiri - Sefer Keskin

Bugün bir mektup aldım senden;
Bir mektup ne kadar mutlu edebilirki insanı.'Altı üstü karalanmış bir kağıt parçası değilmi '
Diye düşünür şimdi çokları.Belkide gerçekten öyledir,Doğrudur çokları için hiçbir şey ifade etmez tabi.
Ama,mektuplar hep bir kişiye yazılır.Orada başkaları yoktur.Kimse göremez orada yazılanları.
Ben işte öyle bir mektup aldım bugün senden.
Hani mutlu oldumya,başka türlü oldu duygularım.Bana başka türlü esti rüzgar.
Hani başkası olsa,sabırsızlıktan akşamı edemez, 'bir an önce akşam olsada,sevincimi mutluluğumu anlatsam ona' der.Akşama kadar yüreğinde yanan ateşle kavrulur durur.
Ama,bana böyle olmadı,Olmadı işte; Bugün bitmesin,akşam olmasın istedim,geceleri yalnızlığıma dost olan yıldızlar bu gece doğmasın istedim,Ne kadar uzun olursa zaman,o kadar uzun kalacak,o kadar çok dolacaktın içimde.belki defalarca dolacak taşacaktın benden.Öylede oldu zaten.Ve biliyordumki seni özlemek,seni sevmek kadar güzeldi,Ve ençok sana sabretmeyi sevdim.Bu yüzden akşamın oluşunu sevemedim,İşimden yaşadığım şehre geldiğimde güneş batmak üzere iken,Yeni inmiştimki otobüsten,
beni serinletmek için bekleyen yağmurlara rasladım.Yağmura rağmen uzattım yolumu,aklımca zamanı
uzatıyordum,Eve ne kadar geç gitsem,sanki o kadar uzayacaktı zaman.Seni özlemeyi öyle çok sevmişimki bugün,sana kavuşmak istemiyordu yüreğim.Bugün sana sabretmenin güzelliğini keşfettim,
Sana sabrederken mutluluğu hissettim.Akşama kadar seninle meşgul olan yüreğim beynime devamlı emirler yağdırıyordu.Hep bir şeyler söylüyor,bunlarıda yaz diyordu.Evet yazdım,akşama kadar hep sana yazdım.Sana yazdı,sana yazdırdı gönlüm,hep sana yazıldı ömrüm.Bitmesin dedimya bugün.Biliyorum bitince bugün,bitecekti benimde ömrüm.Çünkü ben,seni sevmesini bilmiyordum,ben sana kavuşmayı değil,
sana sabretmeyi sevdim.İşte bu yüzden ben seni sevmeyi hiç öğrenemeyeceğim.Sana uzanamayacak
kollarım,dokunmayacak ellerim,belkide hayalinden başkasını görmeyecek gözlerim.Çünkü ben sana hiç
gelmeyeceğim.Senin sevdalarını bilirim,nasıl sevdiğinide bilirim.Çünkü,bir insanın en çok bildiği,ve en çok sevdiği,tartışmaya dahi konu etmediği,ondan hiç söz etmediği şey,odur.Sana sorulduğunda hep, ben onu bilmiyorum tanımıyorum dersin.Aslında bilmediğinden değildir,başkalarınkine benzetemediğindendir
suskunluğun,Hep şunu dersin kendine,'Öylesi olmasın istemiyorum'dersin. 'Onun adı buysa,ben onu bilmiyorum' dersin. İşte bende senin gibi onu bilmeyenlerdenim.Bilsem bende burda yazmazmıydım bir kaç kelime.Ben onu bilmiyorum işte,Bugün tattımya en güzelini,ben onu bilir onu söylerim.
Seninde vardır bilirim büyük bir sevdan,sende onu biliyorsunya,oda sana yeter.Çünkü o senin dünyan.