günler bir sebetin içinde çürümeye başladı sen yokken...ve biz iki yangın çingeneler gibi etrafında pervane...gel benim gönül gacım gel benim bit mez yollarımın yürek bohçacısı..seni özledim...seninle en özellerimi özledim..sana ait olduğumu hatırlattı bana bu sepetsi günler..çürüyorum..gel depola beni hayatına....buz tutayım...kırıp kırıp eriterek ye beni...ben zaten hazırım senin atladığın deredeki su olmaya...ÇADIRIMIZI KURDUM..BATTANİYELER ONLARCA..AMA SEN YOKSUN GACIM..ÜŞÜYORUM...SENİ SEVİYORUM....
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla