Mektup - İsyan Şiiri - Burak Pulat

Bugün de isyan ettim zamana.
Sabahın ilk ışıklarında
Çıktım dışarı
Güneş doğuşunu izlemeye.
Belki de bir bahaneydi.
Yine seni özledim
Sensiz bir sabaha daha uyandım.
Belki de çıkıp bunun için güneşe isyan edecektim.

Bugün de sensiz başladı gün
Sensiz doğdu güneş
Yine sensiz uyandım.
Ağlamaya başladım
Sonra üşümeye.
Sensizlikten üşüyordum
Sanki her sabah bir kutup ülkesinde uyanıyordum.

Pencereden çocuklara bakıyordum;
Küçük kahramanlara.
Bir an daldım
Öyle güzel oynuyorlardı ki.
Keşke bir çocuğumuz olsa
Diye hayal kurduğumuz anlar geldi hatırıma.
Kapattım pencereyi
Çektim perdeleri.
Çığlık atmaya başladım
Ama öyle bir çığlık ki bu
Kimsenin duyamayacağı.
Çığlık dediğin (!)
Susuyordum sadece.
Kendi içimde
Kalbimin boş odalarında attığım bir çığlık.
Senin ismini haykırıyordum.
Öyle bir yazmıştım ki seni kalbime
Ne kadar haykırsam,ne kadar çığlık atsam
Ve ne kadar unutmaya çalışsam,
Olmuyor,
Silemiyordum,kazıyamıyordum ismini.
Anlıyordum,seni unutamayacağımı.
İsyan ediyordum…