Sana bu mektubu çok uzaklardan yazıyorum güzel…Biliyorum yerini tutmayacak harfler bir bakışın,saçının teline bir dokunuşun…Biliyorum yetmeyecek özlemine beyaz bir sayfada eğreti duran kelimeler…
Yine de özlemek adına, düşünmek adına gözlerini, şu ayrı düşmüş yüreğimize bir teselli olsun istedim…Kim bilir, belki bir gün…
Belki bir gün içini boş bıraktığımız sevda küpüne, atacak bir sermayemiz olur bizim de…Belki bir gün yaşanası bir ülkenin sürülen topraklarında boy verir ektiğimiz tohumlar…Belki bir gün ağlamak yerine koşup oynamayı, mavi bir uçurtma yapıp gökyüzünde uçurmayı da bilir, tanıdığımız ve bildiğimiz o çocuklar….Kim bilir, belki bir gün…
Ama bu gün…Direnmenin vaktidir…
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
