Mustafa Kemal ŞEN - Mektup 53 Şiiri - An ...

Mustafa Kemal ŞEN
İçimde ölen öldü, kalan kaldı, ben aynı
58

ŞİİR


4

TAKİPÇİ

İnsan sayıklarken yalan söylemez, bilirim; ne dedimse dedim, ne ettimse ettim, zaten yangın yerine dönmüşüm, senin umurunda mıydım, başkasının umurunda mı? Arkasındayım uyurken söylediğim adının, bu firari seslerin… Hayır, ellerimden kaçmadı, bu kelimeler, hele itiraf hiç değil, elbet bir gün paylaşacağımdan emindim seninle yaşadıklarımı... Ama en kötü kâbus bile uyanıncaya kadardır, okuduklarını kâbus olarak kabul etsen de bu kâbustan uyanılacağını haber veriyorum… Çünkü kurulu saatim işliyor ve öyle ya da böyle çaldığı zaman uyandıracak, saatin zamanı belli, irkilişse besbelli…

Bir rüzgâr düşün ılık ılık esiyor, o kadar yoğun ve o kadar yumuşak ki tırnağından seç teline kadar tenini okşuyor… İşte içimde peyda olan duygu bu rüzgâr gibi… İşte öyle bir rüzgâr beni esir aldı, hatta ayaklarımı yerden kesti, beni istediği yere doğru götürüyor, engel olamıyorum… Öylesine cismani bir şekle büründü ki, ellerimle dokunuyorum, kulağımla duyuyorum, gözlerimle görüyorum, inan görüyorum…

Bu duygunun ne olduğunu merak ediyorsun sanırım, … Gözlerimin önünden bir an bile gitmiyor yüzün, gülüşün, gözlerin, bir tutku oldun, hem de elem ile hazzın tutuşturduğu bir tutku… duygum beşeri bir aşkın ta kendisi…

Ben seni seven bir kul… Beni böyle bildin artık. Aklında öyle yer ettim. Bundan bile öyle bir haz aldım ki anlatamam, bu bile kalbimin atışlarının ahengini bozdu. Gece yastığa seni sevdiğimi bilen o güzel başını koyacaksın… Gece zincirlerinden boşalan hayalin ve düşüncelerin belki beni canlandıracak, belki rüyanda seni öpeceğim… Bu mektubu okuduğunu bildiğim anda beni çok garip bir heyecan saracak…

Tamamını Oku