Mekiği Boşalmış Zaman Şiiri - Deniz Ercivan

/etimizde mekiği boşalmış bir zamandan
bulut kırgınlığı baba /

kaç tangen uzaklığında durur güneş
güzlenmiş yüzüne annemin
parmakların kopmuş gölgesiyle
kosinüs açısı kaçtır bun yağmurların
kaç metreküp hüzün alır ezgimiz..
ölç biç zamiri solgun,
öznesi kader dururduğumuz yer...

aynaların kırık yerinde filigran suretim
bir babanın tedariksiz ve telafisiz
gitgelleriyle açıklardı algebra
günün ölüşünü
ışık hızıyla gökyüzü

tutsam pergele bir temmuz taksam
pembe pembe avuntular
çizsem akasya ağacının dahiline
bulutlar sobelememiş daha
ikindi vakitlerimizi
dört kuş uçursam
gökkuşağından
çocukluğumun masallarına

hala orada olsak hepimiz...

etimizde mekiği boşalmış bir zamandan
kanat kırgınlığı baba

sen yokmuşsun!
o yüzden annemi ışık hızıyla büyütmüşüz biz...

-bahardan anneme güzle sesleniş-