Mekansız Şiiri - Melissa Ezel Fay

Sana bu şiiri, sabaha karşı yazıyorum
Ben buna şiir bile demiyorum
Camlar buğulanmış,
Ellerim kaleme kağıda gidiyor sebepsiz
Bunları yazmam da,
Seni sevmem kadar sebepsiz
Yağmurun sesi beynimde yankılanıyor
Ve parmaklarım tutmuyor bazen,
Kalem yazmıyor sözcüklerin sana hitap ettiğini anladığında
Ve ben düşünüyorum hala,
Sanki göğsümün içinde atan kalpmişsin gibi anlam yüklemek sana
Niye?
Hala aklımda kapladığın alan sebepsiz,
Servis camından dışarıya bakan gözlerini incelemem sebepsiz,
Yüzünü ezberlemem sebepsiz,
Ve acı dolu bende sana dair ne varsa
Benliğin içimi ürpertiyor
ve korkuyorum senden,
Gözlerine bakmaktan korkuyorum
Karşında durmaktan korkuyorum
Aklıma ve kalbime bu denli hükmedişin sebepsiz
Hala mantığıma yatmayan bu his,
Gözlerimin her yerde aradığı sen
Ruhumu bağlayan o mekansız,
Bütün bedenimi titreten sesin
Ve sen, benim ilk güzel hislerim
Seni her zaman sevdiğimi unutma.
Başka bir yer varsa orada görüşürüz belki
Yoksa da, seni tanımak benim cennetimdi zaten.