Mekanını Bulunca Zemberek

Gün vurunca güneşin alnında parıldayan güzellikler şenlene
Mevsim kendi dengini bula gün vurunca ığıl ığıl demlerden
İşgören elleriyle zaman kendi hallerine evin gelini olup
Gün vurunca tabiata hayat gele, mekanını bula zemberek..
Ne kadar çoğalırsa çoğalsın gözalabildiğine büyüyen boşluklar
Rüzgarın esmeleri var ya rüzgarın...
Gün vurunca gönlümün sarayları beşiiiiik beşik ırgalanır
Gül- hanında aşkın
Bu...
Öyle bir vurgundur ki anında oturup eylenene ne mutlu
Gizli bir damar yürür toprağı sanki
Firdevs'ten cennet bağıdır
Kana...
Kana...
Kana....! Her yudumladığı kevser dersen kevser...!
Tuttuğun niyet kadar
İnsan harmanından hasat derdiğin

Seyfi Karaca.....Mayıs / 11