MEHTAPTA BİLMEZ
Biliyorum, bekledi dün!
Üzümün şarabı beklediği gibi.
Yıldızlar ışıkta kayboluncaya kadar.
Şiirini, her zamanki yazdığım yerde.
Ama rüyamda ellerini görüyordum.
Eller yazar şiiri.
Eller kader yazar.
En güzel hale...
Şairin rüyasında bulur kendini.
Şair uyanmaz!
Şair hayalinde yetiştirdiğini sever.
Ona yazar,
Kalkıp ta gitmez ...
Giderse elini tutar, biter o anda herşey.
Uzatıp ta tutmaz elini, korkar! istemez...
Şair severse onun bunun gibi sevmez!
Işığı günden, Güneşten...
Mehtabı Aydan bilmez.
Mehtap bile kendidir artık!
Bunu mehtap bile bilmez!
Severek ölür.
Mutludur.
Şiir: ÖNER ÇAĞLAR
10.03.2021 Saat:21:15
Kayıt Tarihi : 27.9.2021 14:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
DANK EDEN AŞKLARDAN BİRİSİ

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!