İncitirim korkusuyla
Yıkarken seni annen
Nasılda usulca gezdirirdi
Teninde ellerini…
Ağzına salatalık büyük gelir diye
Yazamıyorum Hocam
Ajitasyon derler diye tutuğum.
Düşünemiyorum…
Bunca susmuşluğun haykırısının ölçüsüzlüğü yoktan değil
Çokfersah yanıyor içim…
"Seni seviyorum" diyor
Terminalde bir adam bir kadına
Kendi aralarında belli ki eskimiş bu cümle!
Ne bilsinler birine erkencecik gün doğuyor
Birine akdeniz öyle ılık ,
Kıyıya vuruyor!
Kaçıyor gemiler ve Atlı süvariler,
Bir görseydim kendi romanımda
Önde gidenlerle geride kalanlar
Aynı hamurun kanı, canı, çamuru
Yalan yanlış yaşamı kalem yazsa
Yeni bir oyuncak bil oyna, kırığım senden değil
Tamircim ol ihtimamla.
Yeri değişmiş mobilya, yenilenmiş araba
Ben sihirim; aşk açlıktan baskınsa!
Avutmuyor şiirler...
Artık o liseden yeni mezun
gülüşü tomurcuk
gözyaşı “hazırol”da kız ben değilim...
Ne kalem ne kağıt lazım derdimi anlatmaya
Her bir tuşuna bir adak, bir cevap verse
Geride kalmış herşey de; soylenecek sanki tek bir kelime
“Hoşça kal”,” iyiyim” ya da ne bileyim “güceniğim” dese
Ahize terden ıslanıyor, ellerim yağmur bir sesi gelse…
Kimi kandırıyor bu telefon “ulaşılamayacak yerde”diye…
Gönlünde olanın yeri belli, kederde mi sormak istiyor sadece!
Cam kırıkları gibi aşk
İnsanondan hemen kurtulmak istiyor.
Kesilmek, zarar görmek endişesi içerisinde
Üstelik seviyorsan zarar da vermek istemiyorsun
Kadınları camlaştıran sevgilerden kaçtım hep
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!