Mehtap Altan Şiirleri - Şair Mehtap Altan

/aynaya bak/a/mayanların gözlerindeki gün/ahlar
yıldızların avuçlarında kanar.../

iliklerime dek giyinirken figânımı
gülüşümün yüreğimden firar edeceğini
fısıldamamıştı zaman

/omurgasız düşler sızar
züleyhâ bakışlı kuyulara /


tavaf edilmemiş coğrafyanın
kıblesi avuçlarında doğan

Mâdem çöllerimdesin, ol kumlarım çağlasın
Sokul koyaklarıma, yunuslarım ağlasın

Kalbimin surlarında, umudu kusar zaman
Kirpiklerim dökülür, gecenin durağında
Üşüyen sularımın, ateşini savur an!

/ ruhumda nasırlı anlar
yüreğimde neyi olmayan semâzen hüznü/

üşüyen ellerimin ayası yırtılmış haritasında
kanıyor toprağım
sanki

/ölüme yataklık eder sırasını savan hüznün aryası
örtün üzerimi!
martı ıslıklarında sallayacağım yüreğimin beşiğini/


yelkenlerini suya indirmiş öfkeler soyunuyor

/insanların dilsiz çığlığına sabrı ören sağanaktır
mor salkımlara huşu ile çarpan şiirin sureti /

salaş bir yalnızlık
zulasında masalımı saklarken
kınında sakladığı kasveti dokur

garip!
kudüs yüzlü karıncalar sancıdı içimde
salâya hazırlanırken gelincikler…
sanki zehirli bastonunu savuracak saçlarıma
şehrin üvey soluğu!
kan kırmızı bir sükûtu tarayacak şimdi

akıtır salyasını yalnızlık!
kadının güneşe meftun gülüşüne

sahi!
şavkının kevser gölgesinden tutunan kimdi Esna…

/ölemeyen kuşların kanadı kapatır
cereyan yapan yağız kıyametin dudaklarını /



aşk ruhun ayazlı kumanyası!

/Firavun’un soluğundan firar eden gölgeler
öksürüyor insanlığın gözlerine gözlerine!
Kızıldeniz asâsını arıyor
topal vahşetleri arındırsın diye zaman/