MEHTABIN KUYUSU
Bir bulut kapattı, biraz dolunayı.
Karanlıkta yaprak hafiften titredi!
Kalpte kalan ışık kirpikten sivriydi!
Gece Aysız duramaz, mehtapsa susuz.
Dalgalar şiir bile okumaz bana onsuz.
İki yıldız birleşse oluşturmaz bir Ay'ı.
Titreyen yapraksa, dal bilmez tutmayı!
Gönülde yanan ışık gecede dipdiriydi.
Gündüz Ay'ı ister mehtapsa suyu.
Rengi deniz olan gözlerim ona kuyu.
Üç aylar bir olsa, mum gibi erir biter.
Tutmasa Güneş Ay'ı, bulut olmasın yeter.
Zihinde parlayan ışık , dalgaları çeker.
Hayalde Ay oluşur, geceyle buluşur.
Ruyasında mehtap, dalgasıyla kavuşur.
Şiir: ÖNER ÇAĞLAR
16.03.2021 Saat:22:47
Kayıt Tarihi : 27.9.2021 14:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dank eden aşk
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!