Mehmetsalih Özalp Şiirleri - Şair Mehmet ...

0

TAKİPÇİ

Mehmetsalih Özalp

Kaotik varoluşun rastgeleliğinde türleyen yüreğin bildirgesi; Ben olasılığım, ben canı sıkılan bir tanrıçanın mide bulatısından ibaretim.
İstenilmeyen bir varoluşun üvey oğludur insan!
Huzursuz bir tanrının ani kararından biliçimlenmiştir yazgısı...
Israrla, kendi benliğine "Defol" çektiren yüreğin; yaratmak istediği bir dünyanın yaratımıdır hünerleri.

Bir kaç sözcük; aldatıcı kelime, birleşkesi kavramlar; yaratılmak istenen masal!

Devamını Oku
Mehmetsalih Özalp

Büyük kozmik yalan: üst model… Hayran olduklarımın alçak hayatını okudum sapkınlığını gördüm avuntusundan yakınma makamına doğru yürüdün.

Haydut!
Vurguncu sapmaz,… Şaşmaz.
Beğenti zamparası soysuz… Hayranlık kutusu! Kendisiyle alay etmez artıksın. İsyansız yaşam. Anti-Hasta… Ne ruhsuz bir sağlıksın böyle.

Devamını Oku
Mehmetsalih Özalp

Kavurucu insanlıktan uzaklaştırıcı
{...} Soğutucu bireysellikten kurtarıcı
Bağlayıcı dünyalıktan girecici bir hükümdar lazım

"Mantıku't-Tayr" {م ن ط ق ا ل ط ی ر }

Devamını Oku
Mehmetsalih Özalp

1
Meş meş di warê qudretê
Fikrî’ m pê hêza heyretê
Camek ji cama şerbetê;
Da me pê dîwanê Mela!
2

Devamını Oku
Mehmetsalih Özalp

Gözleri görendir Ebû Kuhafe!
Gerçi gözlerinin feri sönmüştü.
Elinden tutan ise daha hayırlıydı.
Karşısında durduğu kimse anlamıştı onu...
"Neden yordun, yaşlı kimseyi?"
Ki ona gitmek gerekliydi...

Devamını Oku
Mehmetsalih Özalp

Ey Kulum! Sükûnet tacıyla geliyorum,
Bil ki, birinci kapı 'beklemektir'
Bil ki, birinci vadi 'raina' değildir.
Filizlenince yolumuz, kim tutacak seni?

Seni alıp Refik-i Âla'ya yükselttim,

Devamını Oku
Mehmetsalih Özalp

Te hêra harkire canê
Min ê, ber agirek danê
Zelîl ez, hêviyek kanê
Bigerim can û cananê

Dizanim sirrê cananê

Devamını Oku
Mehmetsalih Özalp

''O, görülemez, kavranamaz olandır.’’[1] Görülen ile bilinenler ortadadır, tümü de sınırlıdır, biri diğerine bitişiktir.
O görülmezdir, zira görünmeyendir; gören gözlerin de bir sınırı vardır fizik âlemde.
Kavrayış beynin bir fonksiyonudur, onu da üreten beyindir; söyler misin, hangi akıl yorulmadan durabilir, hangi algı?
‘’Bilgice kuşatamadığın bir şeye nasıl sabredeceksin’’[2] Bilgimiz sınırlıdır, algımız sınırlıdır; açıldıkça bir sınır diğer bir sınıra varır bu muamma.
Sabrın sonu emniyettir; zira her durum bir gizemdir bir diğer durum adına, zamandır bizleri kuşatıp duran.
Evren Tanrı’dadır; ondadır, o kuşatır tüm varlığı yorulmadan, zira yorgunluğun da bir nedeni vardır, varlığın olduğu gibi.

Devamını Oku
Mehmetsalih Özalp

Her şey senle başladı ve her şey senle bitecek ya Resulellah!
Koca kâinat yoktu, yeryüzü şekilsiz, gökyüzü biçimsizdi; hiçbir şey yoktu, hiçlik hâkimdi her yere ama sen vardın.
Yaratıcı Ol dedi, ebedi nurdan ışığın yansıdı;
ışığından kâinat, senden ârş, senden yaratıldı varlık âlemi, dünya ve ahiret.
Yeryüzündeki her ulus, her dil; dile gelip desinler:
"Işık saçan bir kandil."

Devamını Oku
Mehmetsalih Özalp

I. İÇKİN IŞINLAR
Engin yüreklere selamdır ilk sözler
Sarkıtılan içtenliğe selam diyen gözler
Selam olsun nefretin ötesinde çırpınan özler
Aydınlığın güneşiyle canlandı bilinçsiz tözler

Devamını Oku