Mehmetçik Şehit Düşerken

2011’’nin 14 Temmuzu,
Kavurucu sıcak altında.
Kin ve nefret kustu namlular.
Dağ taş alev alev yandı.
Bayrak oldu Mehmetçik Silvan’da.
On üç yıldız kaydı gökyüzüne.
Ateş düştü Anadolu’nun bağrına.

Terör değil bu,
Gayri nizami savaş.
PKK taşeron örgüt,
Arkasında AB. ABD.
Emperyalist devletler,
Tarihte böyle mi bastırıldı?
Ayaklanmalar…
Açılım,
Müzakere,
İleri demokrasi,
İmralı-Kandil,
Geç bunları kardaş,
Düşmanlarla anladıkları dilde savaş.

Yalılardan, villalardan
Şehit tabutları çıktı mı? Hiç!
Vekillerin, ağaların,paşaların
Kanaat önderlerinin, beylerin
Çocukları şehit oldu mu? Hiç!

Şehit olmak, dağda ölmek;
Yalnız köylü, memur, işçi
Evlatlarının mı kaderi?
Uyan millet uyan!
Dursun artık bu kan.
Kürt, Türk kardaş
Dayı, yeğen…
Etle tırnak olmuş vatandaş.

Ülkenin fidanları yıllardır
Bir bir kırılıyor.
Yuvalar yıkılıyor, ocaklar sönüyor.
Çocuklar yetim kalıyor.
Eli kınalı gelinler dul kalıyor.
Babalar, analar acıya boğuluyor.
Evlere köylere her yere ateş düşerken
Vatan uğruna ne güneşler batıyor.

Mehmetçik şehit düşerken
Vatanda.
Sizler ne yaptınız?
Bolca nutuk attınız.
Şiirler okudunuz,
Özgürlük, barış türküleri söylediniz.
Bölücülerle,
Aynı yolda yürüdünüz.

Mehmetçiği sorun
Gabar, Cudi, Kato dağına
Gece uyumadı.
Gündüz yan gelip yatmadı.
Ne destanlar yazdı.
Bayrak inmesin,
Ezan susmasın diye
Üniformaların rengi,
Haki değil artık,
Kan kırmızı.
Şehitlerin kaşları,
Hilal,
Gözbebekleri yıldız bugün.