Sensizliğin yolu yokuş
Çıktıkça yoruluyorum
Çık çık bitmiyor
Nefesim kesiliyor, dinleniyorum
Daha çok yolum var
Yine yollardayım
Ömür bitiyor
Yol bitmiyor
Seven kalbim hep yoruluyor
Sevgi için yaşıyorum
Güzelliğini gördüm
Özgür davranışım kalmadı
Demir gibiydim
Gözleri ile eridim, bittim
Gölgesi gibiydim aksim kalmadı
Kalbim hep kan ağlıyor
İsyan ediyor böyle kadere
Dayanamıyor artık bu acıya
Yorgun düştü artık düzelmiyor
Her gelen üzüyor
Antik kentlere benziyor yüreğim
Öylesine köklü sevdaları olan
Korkunç katliamların yapıldığı
Kırık dökük bir kent gibi
Ne sevgiler geldi
Yüreğimin başköşesindesin
Gökteki yıldızlar kadar güzelsin
Ay kadar parlak yüzlüsün
Güneş kadar sıcaksın
Gamzeli gülüşün tatlı sözün
Günler, aylar geçti sen gideli
Gökyüzünde yıldızsız gecelerle konuştum
Gözyaşlarımla ıssız denizlere kavuştum
Beni de götürdü gözyaşlarım
İçimdeki duygularım şimdi biraz buruk ve acı
Zamanın ötesine baktığımızda
Geride kalan sadece yalancı yürekler
Sevmeyi bilmeden aşk diye bilen
Bedavadan aşk kelimesini kullananlar
Riyakâr olup bu güzel kelimeyi kirletmeyelim
Belki de sonsuzluk düştü yüreğime
Belki de yalnızlığın acısı
Bilmiyorum içimde nefretin izi var
İnanmak istemiyorum kendime, bedenime
Ve de beni bu hale koyan yüreğime
Yürek yerinden sökülse
Yıldızlar gökten dökülse
Gözyaşları çağlayan olsa
Gönülde fırtınalar kopsa
Yandı tutuştu
-
Faruk Hazar
Tüm Yorumlar2012 de yazılıp hem dergi hem de internet ortamında yayınlalanan şiire bir "zil takarak" kendi adıyla yayınlayan arkadaş. "Ölüm" adlı şiiri silmezseniz bu sitenin yöneticisi ile görüşeceğim.