Mehmet Yılmaz Bulancaklı Şiirleri - Şair ...

Doğal hayatı korumak,
Yaşamın enerjisini verir.
Hiç olur mu boş oturmak? ,
Bilge insan felaket denir.

Yaşamın dört vazgeçilmezi,

Varmayın üstüme,
Umutlarla yaşarım,
Dokunmayın sevgime,
Ben onunla varım.

Kaderimde olan bu,

Gönülden bilmediler sevgimizi,
Aşkımızla oynadılar oyuncak gibi,
Ne olurdu ayırmasalardı ikimizi,
Sanki dünya onlara kalacak gibi.

Yıllardır sevda çöllerinde ağlar gezeriz,

Sanma dostum kendini kahraman,
Kalp kırmakla bulursun ziyan,
Vefasızlıktır insanı içten yıkan,
Bir gün sana da olur karşı koyan.

Dünyada kimse değil sahipsiz,

Nerden şair oldu yüreğim,
Nasıl kabardın ilhamlara,
Nedir bu alemden çektiğim,
Güceniyorum bana yapılanlara.

Çünkü horlanmaktan bıktım,

Balıkla gelen gerçek sağlık,
Bil ki denizin sayesindedir.
Dengede beslenmede ağırlık,
İnsanın balık yemesiyledir.

Balık kalbimizi korur,

Bırakma dostum seni seveni,
Sana faydalı bilgi vereni,
Unut,acılar içinde kederini,
Hayatı,doğayı,insanı sev.

Bırakma dostum,dost gibisini,

Kütüphaneler bilgi yuvası,
Binlerce kitap raflar arası.
Sosyal bilimler, dinler,
Gerçek insanlık davası.

Felsefe, tatbiki ilimler,

Hasretinden dağları deldim,
Sana ben ömrümü verdim,
Sensiz zamanlarda gülmedim,
Yokluğunda isyana geldim.

Anladım sabrım da tükendim,

Fındığın başkenti Giresun,
Uyuma hey koca dünya,
Kültür fındığını herkes duysun,
Alıştık onunla yaşamaya.

Bağımız bahçemizde dalı,