Mehmet Yılmaz Bulancaklı Şiirleri - Şair ...

İçimde sevgin varken,
Kalbimde sevdanı yaşarken,
Adınla aşkım ağlarken,
Sensiz ben nasıl yaşarım.

Sevgimizi aleme söylerken,

Bir başkadır çocukların sevinci,
Çünkü bugün bayram günü,
Yüreğimde ümitler hep birinci,
Gerçekten içimden silerler hüznü.

Başka olur gözümde dünya,

Doğanın tehlike çanları,
Artık her yerde çalıyor.
Eğitimsizlik yakacak canları,
Doğa insanı kan ağlıyor.

Isınma yüzde doksanı aşıyor,

Doğal hayatı korumak,
Yaşamın enerjisini verir.
Hiç olur mu boş durmak,
Doğal felaket içimizi kemirir.

Artık her doğa eğitimcisi uyansın,

Derdimiz anlaşılmaz baba,
Kaderde engelli olmak da varmış.
Kimse katmaz bizi hesaba,
Bazen insanın yüreği de yanarmış.

Gayemiz mutlu yaşamak değil mi? ,

Giresun'a gel Giresun'a,
Çıkalım şu yaylalara,
Hasretim soğuk sularına,
Şenlikler gelir bu aylara.

Enerjimiz hamsi,fındık,

Düşünceyi bilmesen,
Sevgiden ne haber,
Geceyi hiç silmesen,
Gündüzden ne haber.

Sevmeyi istemesen,

Sensiz hayat her zaman yasla,
Dünya bir yana,sen bir yana,
Senden ayrı yaşıyamam asla,
Canım kurban sana,kana kana.

Mutluluğun gerçek sırrı sende,

Baharın gelsin Türkiyem,
Kışların ağlattı ömrümü,
Hüzünsüz değil bir günüm,
Arıyorum geçen her günümü.

Dertsiz olsun her yanın,

Hayvanların dünyası bambaşka,
Hayatın neşesi, insanların ömrü.
Doğada ekosistemle gelir aşka,
Hayvanların dostlukla gönlü.

Ya insanların değişik her günü,