Kimdi çalan yıllarımızı
El koyan kimdi geleceğimize
Açmakta olan bir goncanın
Taç yapraklarına vurulur muydu kelepçe
Soldu çocuk yüzleri
Sessiz bir türkü yürüyorum
Seferber ettim düşlerimi
Yaşım henüz bir hüzün
Düşen yapraklar gibi
Gezmekte ömrüm
Bir çaresizlik akşamında
Esintinle aralandım
Gözlerinin ışıltısıyla aydınlandı
Yüreğimin unutulmuş kuytuları
Kanım deliliğini anımsadı
Büyüne çağladı
Bir yara açılıyordu
Her tohumdan
Canımız acıyordu güneş doğarken
Biz ki en son dalından
Tutunup hayata
Dimdik duruyorduk hala
Bir düşün başıydı gece
Kanımızın ılık ılık aktığı
O bahar sevdalarına
Bir dem çökmüştük
Üşüyen bir yangındık
Parlarken donardı gözlerimiz
Bakın ne yanlış çiçekler
Açmış sonbaharıma
Neden bu kadar yangınım
Neden bu kadar
Çıkmazım sevgiye
Bazı şeyler başlar
Kırmak için zincirleri
Gerilip geriye
Tüm gücüyle yüklenir başlangıç
Ancak başladığı yerde
Daha çok bitiş vardır
Bir dağ var mı çıktığınız
En son ne zaman baktınız
Sevdiğiniz arkadaşınızın gözlerine
Bir gülü en son ne zaman kokladınız
Nedir ki eksik kalan
Bulamadığınız sorun
Yangınlarımı dizginleyemedim
İstemedim
Gülüşlerim yalan olsun
Yangın gözlerimden sardı bedenimi
Kendimi gördüm
Bir sonbahar kapattı
Bir sonbahar aldı götürdü
Ben başladım
Bitmişlerimin üstüne
Kaybedilmiş bir kalabalıkta
Susarken buldum anahtarı
-
Yıldız Ufuk
Tüm YorumlarŞairle ilgili forumda pek bilgi bulamadım. Bornovalı olarak geçiyor. Çeşitli sitelerde Yazıları da var. Ama hiç kitabı yok her halde. Ben de Bornova'da çalışıyorum. Şiirleri çok özgün. Çok beğendim.