Özledim...
Yazdıklarımın sonunu getirmeyi
Cümlelere anlam yüklemeyi
Boş sokaklarda boş boş gezinmeyi
Ve en çokta neyi özledim biliyormusun?
Gerçekten Gülmeyi...
Ne sattık bu kalemi, nede satıldık,
Gerçek neyse biz onu yazdık...
Bak tam şurama kadar geldi
Artık Yutkunamıyorum
Boşver diyemiyorum eskisi gibi
Yada ne zaman boşver desem
Yeni bir dertle tanışıyorum
Diyorum yaşanmaz artık
Hizmet hizmet hizmet
Hizmetle gözü boyanmış bir millet
Sevindikleri dünya
Yitip giden ahiret
Ayıra bilseydi ak ile karayı
Öyle bir zamanı yaşıyorum ki
Eger Düşündüklerimin zekatını düşünseydiniz
İnan İnan bana kafayı yerdiniz
Böyle zamanlarda insan çok çabuk siliyor
Yanında beklediklerin senden birer birer uzaklaşıyor
Duvarla konuşuyor yapraga onu anlatıyorsun
Neye yarar olsa servetin,
Elindeyken bütün bankalar siyonizmin..
Sonra ne mi oldu ?
Pek birşey olmadı aslında sadece öldü,
O gitti Onun gidişiyle o kadında gitti..
Günler geçti aradan, haftalar, aylar derken
Yine bir gün bir sabah oldu
Rüyaların en büyük yalancı olduğunu ögrendigin bir sabah..
Toprakla saatlerce konuşmayan,
Göz yaşlarıyla ıslatıp ağlamayan
En sevdigini toprağa koymayan
Nerden bilir topragın kıymetini
Vaz geçtim...
Dünya denen şu mahlukattan
Aşktan sevdadan
Vaz geçtim...
Kokusu burnuma gelen
Yağmur damlaları
İşte onlar toprağa düşünce
Bu şehir daha da güzel oluyor
O çok güzel kokan toprak kokusu
Süzülerek burnuma geliyor
Yanaklardan düşen göz yaşı misali
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!