Birgün yok bir gün varım
Birgün tam bir gün yarım
Yok ankarada amcam dayım
Tekim ben tek başımayım
Sattım makamı mevkiyi
Ne padişahım nede kralım
Bu sokaklar diyorum çok kavgalar gördü sonuç;
Abisi olan kazandı yani biz kaybettik
Eller telefona gitti gitti geldi
Ama arayamadık ve o an fark ettik
Sensiz hayatın ağırlığını sonra boyun eğdik
Kahbece yapılan kavgalara
Alışamadım..
Günler, haftalar, aylar, yıllar geçti
Size unuttum dedim ama unutmadım
Dilimden düştü artık ismin
adını soyadını bile anmadım
Hatırlarım diye yürüdğümüz yollardan
Önce taşlanacaksın
Sonra dışlanacak
Yavaş yavaş yanlızlaşacaksın
Yanında kimse kalmayacak
Tek başına kalacaksın
Çaresizim
İdam sehpasına duran ve ayaklarının
altındaki tabureye vurulmuş adam çaresizliği
Ellerim bağlı Kurtuluş yok Sonunu biliyordum
Ama yinede bir umudun vardı
O ip boğazını sıkıncaya denk
Dünden hazırlık var bugüne
Bugün dediğin ahiret gününe
Biz iman ettik ölüme
Ve Gün gelecek öleceğiz
Başım gözüm üstüne
Her zaman yaş akmaz gözlerden
Bazende hatıralar süzülüp düşer yanaklarından
Hatıralar yere düşene kadar izlersin
İzlersin ama o toprağa düşer sen doyamadan
Daha çok erken gitme diyemezsin
Tek yaptığın şey ağlamak olur onuda gizlersin
Gel bir gece vakti çıkıp gel
Özledim seninle dertleşmeyi
Sana derdimi anlatmayı
Seninle uzun uzun konuşmayı
Aslında ben dert paylasmayı özledim
Ikimizede yeter benim derdim
Hayatlarından vaz geçmişler "hak" deyip koşuyorlar
Kalplerinde kuran dillerinde tekbir bak nasıl vuruşuyorlar
Kimileri vuruyor küffara küfür yere düşüyor
kimileri ise vurulup en sevdiğine kavuşuyor
Kaybetmek ne mümkün bu savaşta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!