Mehmet Tevfik Temiztürk Şiirleri - Şair ...

Uzayda da rızkımız, nimetlerimiz varmış,
Bizlere vaat edilen, ortamlar sağlanırmış…

Rab’bim herkesin Rab’bi, gökyüzünün de Rab’bi,
Hem biz Dünyalıların hem uzaylının Rab’bi…

İtibarın sarsılmaz, masalların yüzünden,
Nedir bu uzaylılar atsan ya içlerinden?

İşte kınanıyorsun bu hikâyelerinle,
Takma ad kullansan da kalsan ciddiyetinle…

Arî, tevhidi ruhla,
Samimî aşkla birle!
Ve bâtılı reddeyle,
Yalnız ALLÂH(c. c.) ’ı birle!

Ufkî Rab sevgisiyle,

Var mı ALLÂH(c. c.) ’tan büyük?
Veya ona denk bir şey?
Bunu bildiğin hâlde;
Şirk koşuyorsun be hey!

(1995)

Etrafımız Kâinat,
Zikredenlerle dolu,
Bilim, uçsuz bucaksız,
Tevhit kurtuluş yolu…

Maneviyat biz için,

Kanal kaliteliymiş, bol programları var,
Reklamları da çok az, üç beş dakika kadar…

Çay daha demlenmedi, kısa ara bekleriz,
Diğer kanallar gibi, mesafe gözetiriz…

Yılan uzun bir canlı sev sev pek de tükenmez,
Desenleri çok farklı yine de hiç sevilmez.

İlginç ve orijinal bizden uzak canlılar;
Olağan üstü bir şey negatif yaratıklar.

Konya il merkezinde, Alaattin mevkiinde,
Tepenin yakınında düz zemin üzerinde…

Şems ile Mevlana’nın ilk birliktelikleri,
Bu yüce hazretlerin ilk kez görüştükleri…

Birer birer saysan da,
Birleri aşamazsın,
İkileri aşmadan,
Bire ulaşamazsın…

(1996)

Zikrine hiç doyulmaz,
ALLÂH(c. c.) hep anılmalı,
Durmadan ve bıkmadan;
Yoluna varılmalı…

Çünkü o, tat veriyor,