Mehmet Tevfik Temiztürk Şiirleri - Şair ...

Bir kul var ki burada, duygusal mı duygusal?
Vicdan azabı çeker, bu nasıl, ne biçim hâl?

Siper dahi edecek, yüreğini bu işe,
ALLÂH(c. c.) rızası için, son verin gidişe…

Rab’bin ortağı yoktur,
Evlatlar da edinmez,
Bir ortak bulunsaydı,
Rablık sürdürülemez…

Rab’bin tevhidi kalkar,

Hazreti MUHAMMED (s. a. v.) ’in,
Sünnetleri ve KUR’ÂN,
MUHAMMED (s. a. v.) ’e uyandır,
ALLÂH(c. c.) ’a yakın olan...

(1994)

Ana, baba, kutsal ruh…
İstiyorsan sen çoğalt!
Rab’be koştuklarınla,
Nefsini tam rahatlat!

Yardımcılara değil,

Nakledilmiş hadis var, iyiliğimizedir,
Boş bırakılmamışız, din ki lehimizedir…

Ya hiç bildirmeseydi, bunun kötülüğünü,
Belki çok içilirdi, yaşatır hep hüznünü…

Müslüman yaratıldık,
Bâtıl yoldan uzak kal,
Tövbe et, tövbekâr ol,
Tövbende samimi kal…

Günahsız insan yoktur,

Rab affetmem diyorken, hâlâ şirk koşuyorsun,
Falanca babalardan, yardımlar bekliyorsun…

Rab dışında ararsan, düşersin hurafeye,
Güvendiğin kullar ki, Hak katında hikâye…

Öküzlerimiz gibi bunlar mal varlığımız,
Hiç iş görmeseler de narin canlılarımız…

Su aygırlarımız ki nadide hayvanlardır,
Oturmayı kalkmayı bize anlatanlardır…

Kavga ve dövüş bitmez, örf adet gibi olmuş,
Örneklerimiz mi yok, doğruluk hiç mi yokmuş?

İyi örnek verilse, hakikat anlatılsa,
Belki örnek olunur, iyilik yaşatılsa…

Varsanım denilmese, inkâr edilecekti,
Kaçışan uzaylı dostlar öldürülecekti…

Ya da kötü niyetli, kulların ellerinde,
Kullanılabilirdi, para tekellerinde…