Mehmet Tevfik Temiztürk Şiirleri - Şair ...

Kullanamadığımız, en değerli yetenek,
Rab'bimizden verilmiş, iadeli emanet…

(1996)

İyice aldanmışsın…
Yaşadığın Dünya’ya…
Kalıcıyım sanmışsın…
İnanmışsın dünyaya…

Tevhidi bilemedin,

Seviyen yetişemez, bunu iyi bilirsin,
Baskılar yapsan bile, tutmazmış şiirlerin…

Şahsını sevmezler, çay bile söylemezler,
Kapı çarpıldığında, özür de dilemezler…

Kâinat sonsuz bir yer,
Rab’bimiz var etmiştir,
İçindeki sonsuzluk;
Başka Rab’bin değildir...

ALLÂH(c. c.) ki sahibimiz,

Henüz Dünya’da iken,
Samimi olunmalı…
Nefislerden sıyrılıp,
ALLÂH(c. c.) ’a ulaşmalı…

Ne bâtılda kalmalı,

Duanı o işitir sen, ALLÂH(c. c.) ’a tam güven,
Ümidini de kesme o, dua çevirmeyen…

Çünkü kulunu görür, vaziyetini bilir,
Her ne isteğin varsa hepsini o giderir…

Dışarıda gözü yok,
Dünyayla yarışmıyor...
ALLÂH(c. c.) ’a teslim olmuş,
Maddeyle barışmıyor…

Bâtıl at koşturuyor,

Girmedikleri yer yok UFO’lara dalmışlar,
Uzaylı türlerle dost ve sırdaş yaşamışlar…

Siz su aygırısınız, ırmakta yaşarsınız,
UFO’da işiniz yok kimin yandaşısınız?

Irmakların bekçisi, masum su aygırları,
Dünyalıdan usanmış, seçmiş uzaylıları…

Doğal güzelliğimiz, elimizle mahvolur,
Uzaylılar olmasa, nesilleri yok olur…

ALLÂH(c. c.) ’a inanmalı,
Çünkü çok affedici,
Tövbe eden her kulu,
O hep sevindirici…

(1995)